wtorek, 16 lutego 2016

Odpieluchowanie bez porażek - czy to w ogóle możliwe?

Dziś zajmę się macierzyństwem - że tak powiem - od...pupy strony :) Długo zastanawialiśmy się z Małżem, jak zabrać się za Bąblowe odpieluchowanie. W poszukiwaniu wsparcia zaglądałam nawet do fachowej literatury, ale szczerze mówiąc niczego bardzo odkrywczego tam nie znalazłam, a większość porad sprowadzała się do trzech zasadniczych punktów:

1. nic na siłę;
2. anielska cierpliwość;
3. dziecko samo zdecyduje, kiedy będzie dla niego najbardziej odpowiedni moment.

Rozważaliśmy też bardzo intensywnie, czy zacząć trening od nocnika, czy też pominąć ten etap i przejść od razu do nakładki na sedes. Z jednej strony - nocnik to bardzo fajna rzecz, która w tych czasach może nie tylko zagrać, zaśpiewać, odtrąbić fanfary, ale jeszcze pogratulować maluchowi udanego...hmmm...wydalania ;) A z drugiej - docelowo i tak przecież będziemy dążyć do załatwiania potrzeb w toalecie, więc może lepiej na tym się skupić i zaoszczędzić Młodemu dwukrotnego przeżywania tego samego stresu?

Ostatecznie zdecydowaliśmy się na nakładkę w zestawie z antypoślizgowym podnóżkiem - nic bardzo bajeranckiego, standardowy sprzęt dostępny w każdym supermarkecie czy sklepie z artykułami dla najmłodszych. (Tuż po zakupie Bąbel traktował nakładkę jako niesłychanie dizajnerskie nakrycie głowy albo robił "a ku-ku", wyglądając przez znajdujący się w niej otwór ;) )


Wprawdzie zima nie jest najlepszą porą roku, by zaczynać wdrażanie tego typu zmian (czytaj: dziecko ma na sobie więcej warstw ubrań i nie za bardzo może pobiegać od czasu do czasu z zupełnie gołą pupą ;) ) - ale pierwsze nieśmiałe próby i podchody mamy już za sobą, póki co nie uwieńczone żadnym spektakularnym sukcesem. 

Jak to u nas w tej chwili wygląda? 

Młody bardzo chętnie towarzyszy mi podczas wypraw do toalety (tak było zresztą od momentu,  w którym zaczął stawiać swoje pierwsze samodzielne kroki). Równie chętnie podnosi klapę sedesu, naciska na spłuczkę, zajmuje miejsce na "tronie" i powtarza  "siii-siii-siii" . Niestety, robi to tylko w pełnym przyodziewku, ponieważ kiedy próbuję zdjąć mu rajstopki i pieluszkę - ucieka, aż się za nim kurzy...

Wcale nie oznacza to, że swoje potrzeby załatwia byle jak i byle gdzie. Już jakiś czas temu upodobał sobie plastikowy,  ogrodowy domek, rozstawiony w naszym salonie i stanowiący jego ulubione centrum dowodzenia. Zamyka się w nim w takich sytuacjach na cztery spusty, by nikt mu nie przeszkadzał - a po wszystkim wychodzi i sygnalizuje, że w jego pieluszce znajduje się bardzo niebezpieczna broń biologiczna, której trzeba się natychmiast pozbyć ;)

***

A jak to jest (lub było) z Waszymi pociechami ?
Macie odpieluchowanie już za sobą, jesteście w trakcie czy też wszystko jeszcze przed Wami?

 A może jakieś bardziej doświadczone Mamy zechcą podzielić się tutaj 
własnymi patentami na to, by cały proces przebiegł w miarę bezboleśnie i "bez przemocy"? ;)

48 komentarzy:

  1. Tak odległych czasów to ja nie pamiętam dokładnie. Był na pewno nocnik w którym najstarszy paradował czesto ...na głowie:)
    W lecie po podwórku jak ganiał to dużo łatwiej bo jak się mu zachciało siku to trawkę podlewał.Ale też bywało buntowniczo z prężeniem i krzykiem. Także te 3 punkty są najprawdziwsze . Trzeba próbować i czekać cierpliwie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dlatego właśnie z decydującym "starciem" planujemy poczekać, aż zrobi się trochę cieplej - może jak pogoda będzie bardziej sprzyjająca, to i Bąbel zechce współpracować :)

      Usuń
  2. Junior załapał o co chodzi dopiero, gdy miał prawie dwa i pół roku. Nie wiem czy to późno czy w sam raz, ale jakoś tak wyszło. Mojej przyjaciółki córeczka ma półtora roku i już woła pięknie na nocniku siku i kupkę! Mój Junior był trochę oporny w tym temacie ;) Ale za to bardzo szybko z nocnika przeszedł na nakładkę i sikanie na stojąco, jak prawdziwy chłopak :) Nie było z tym problemu i załapał szybko.

    Powodzenia z Bąblem!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ostatnio rozmawiałam z mamą, której dziecko było wysadzane na nocnik od chwili, kiedy ukończyło 6 miesięcy - więc "wcześnie" czy też "późno" to w tej sytuacji pojęcia bardzo względne :)

      Usuń
  3. U nas odpieluchowanie idzie topornie, również ucieka, nie ma czasu siedzieć na nocniku, zabawa ważniejsza :P Może uda się na wiosnę ;) na to licze. Na ten czas pożegnaliśmy się ze smoczkiem,a to już coś ;D
    Życzymy aby Wam łatwo i sprawnie poszło odpieluchowanie ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nasz też w miejscu nie usiedzi - jakby go owsiki podgryzały ;) Smoczka już odstawiliśmy, dosłownie chwilę temu - więc liczymy na to, że również w temacie pieluch wkrótce nastąpi jakiś przełom :)

      Usuń
  4. Przed nami smoczek, ale o odpieluchowaniu powoli myślę. Raz dałam się wkręcić cioci dobra rada (przecież dziecko jak tylko usiądzie, powinno być wysadzana na nocniku, tere fere), ale teraz ufam Swojemu dziecku. Co prawda mamy nocnik czyt. kapelusz, ale Tygrys lubi wszystko co dorosłe, więc pewnie spróbujemy z nakładką. W tej chwili ogarnia temat, podobnie jak Bąbel. Chętnie spłukiwałby wodę, wrzucał zabawki do sedesu, ale samo siedzenie na tronie go przeraża. Także czekamy na najlepszy dla Niego moment.
    A Wam życzymy powodzenia i dzielcie się doświadczeniami, z których chętnie skorzystamy.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja czytałam gdzieś wypowiedź kobiety, która twierdzi, że swoje dziecko od pierwszych miesięcy życia trzymała nad zlewem, miską albo innym pojemnikiem, by mogło załatwiać swoje potrzeby inaczej niż w pieluszkę (!) Dla mnie to jakaś nawiedzona baba była - biorąc pod uwagę częstotliwość, z jaką maleńkie dziecko siusia i robi kupkę, chyba nic innego przez cały dzień nie robiła, tylko te "zbiorniki" okupowała...

      Doświadczeniami na pewno się podzielę, kiedy już zbierze się odpowiednia ich pula i będzie się czym pochwalić ;)

      Usuń
  5. U nas planuję rozpocząć odpieluchowanie Smerfa późną wiosną, tak mi się maezy, źe 2 urodziny spędzi już bez pampa.... (naiwna ja hehe).
    Synek chętnie siada na nocnik, nawet bez pampersa, ale cóż z tego, skoro ile by nie siedział to nigdy nie zostawił nic w środku. Zaraz po ubraniu oczywiście jest zawartość w pampie.
    I podobnie jak Bąbel "grubsze sprawy" załatwia w ciszy i samotności, w pełnym skupieniu :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mnie też marzą się drugie urodziny bez pieluchy - lecz czasu do czerwca coraz mniej i wizja ta zdaje się coraz bardziej od nas oddalać ;)

      U nas zawartość pojawia się najczęściej w pampie świeżo przebranym, który dopiero co został wymieniony ;) Widocznie Młody stwierdził, że akurat na pieluchach nie będzie oszczędzał ;)

      Usuń
    2. Z tym nowo ubranym pampersem i kupą Smerf ma identycznie, od zawsze. Jak to mój małż kiedyś powiedział "a Ty na brudnym sedesie byś chciała robić?" :) :) :) :)

      Usuń
    3. No i dobrze powiedział - być może nasze dzieci również w tych kategoriach sprawę rozpatrują ;)

      Usuń
  6. Moj pędraczek podszedł podobnie do tematu co Bąbel.
    Zalicza wycieczki do wc, ma nocniczek, podest, pomoce naukowe
    ale najlepiej zalatwiac się do pampersa i to w cale nie w jakims tam ustronnym miejscu, bo przy stole gdy mamy gosci tez potrafi!
    Nocniczek jednak nie jest zbednym przedmiotem w naszym domu, zaklada go na glowe mowi "czapa" i bije sobie brawo.Ksiazeczki namiętnie "czyta" i teoretycznie to zdaje egzamin celujaco z wiedzy, no ale...Tak jak kiedyś pisalam u siebie, dobry przykład tez nie pomógł hehe

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pamiętam :) Czytałam i o wspomnianym dobrym przykładzie, i o pewnej uroczej książeczce, którą macie w swoich zbiorach :) Widocznie to jeszcze nie ten moment - na pewno już wkrótce nadejdzie bardziej optymalny :)

      Usuń
  7. Pewnego pięknego wiosennego dnia zdjęliśmy Marysi pieluchę.
    Przez kolejnych kilka, mniej pięknych, ale równie wiosennych dni wycieraliśmy co chwilę podłogę. Naprawdę co chwilę, aż mi się wierzyć nie chciało, że człowieki mogą tak często siusiać.
    Po mniej więcej tygodniu Mała załapała, o co chodzi z nocnikiem.
    Miała wtedy 2 latka.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Może to jest jakiś sposób - po prostu zdjąć pieluchę, uzbroić się w ścierkę i mopa i...czekać na rozwój wydarzeń :)

      W przypadku smoczka powiedzieliśmy Młodemu, że się zepsuł - i został zabrany przez śmieciarkę (co akurat było prawdą). Może ten sam patent wykorzystamy z pampersami - skończyły się, zużyły i nie ma nowych, więc trzeba zacząć uczęszczać do toalety ;)

      Usuń
  8. To jeszcze nie moje klimaty, ale teraz to naprawdę jest w czym wybierać w sklepach. Aż się boję co jeszcze ludzie wymyślą.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Chyba jednak nie damy się zwieść tym wszystkim nowoczesnym wynalazkom, postawimy na klasykę i prostotę ;) Gdybym wydała na grający, tańczący i fikający koziołki nocnik kilkaset złotych, a Młody i tak za nic w świecie nie chciałby z niego korzystać - to chyba sama zaczęłabym to robić, bo byłoby mi szkoda wyrzuconej w błoto kasy ;)

      Usuń
  9. U nas do sprawy zabraliśmy się chyba dość późno, bo syn miał dwa i pół roku, ale czułam po prostu, że wcześniej nie był jeszcze gotowy. A jak się już zabraliśmy, to w jeden dzień pożegnaliśmy pieluchy! Wykorzystałam to, że zaczęliśmy chodzić na basen, który mu się strasznie spodobał i powiedziałam, że jak nie przestanie sikać do pieluchy, to go więcej na basen nie wpuszczą. I podziałało;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tylko pozazdrościć :) Rzadko się zdarza, by zaledwie jeden postawiony warunek i argument wystarczył - i to tak bez jakichkolwiek prób negocjacji ;) Gratuluję !

      Usuń
  10. Poprzedniego razu nie pamiętam, ale teraz z córką miałem głowę pełną "nowoczesnych" idei typu sadzanie na nocnik (z podtrzymaniem), kiedy dziecko ma ok sześć miesięcy. Taką metodę stosują mieszkańcy Dalekiego Wschodu, Afryki i rdzenni mieszkańcy obu Ameryk. Podobno właśnie wtedy dziecko jest najlepiej przygotowane do tego psychicznie. Po ukończeniu dziewięciu miesięcy, kiedy już czas na chodzenie, ciekawość w dziecku narasta tak bardzo, że nie usiedzi. O tej metodzie usłyszeliśmy w szwedzkiej telewizji w wiadomościach. Nasza córka miała wtedy cztery miesiące, więc nic nikomu nie mówiąc kupiłem w sklepie nocnik. Drugą, jeszcze bardziej nowatorską metodą, którą wyszukałem na necie było "Odpieluchowanie" według Kingi Cherek (google - PDF do ściągnięcia). Metoda jest warta polecenia, zakochałem się odrazu. Okazuje się, że dziecko można odrazu, zaraz po urodzeniu "wysadzać" trzymając nad umywalką na rękach. Kupka wtedy jest tak mała, że przejdzie przez kratkę, albo można ją wyjąć. Obydwie metody bazują na obserwacji dziecka. Okazuje się, że przed samym załatwieniem, dziecko robi specyficzne miny, a nawet specyficzne ruchy ciałem i wystarczy, że my te sygnały wyłapiemy i nauczymy dziecko, że pomożemy mu zrobić to w sposób higieniczny. Byłem dość zapalony i entuzjastycznie i z cierpliwością pilnowałem zachowania młodej. Ale w naszym przypadku nie wyszło, bo córka miała lekkie problemy zdrowotne w tej materii. Wyszło później. Żona kupiła jej książkę na ten temat. Są tam rady, zachęty dla rodziców i dzieci, i pytania dla dzieci z przykrytymi trzema wariantami odpowiedzi (odsłonięcie prawidłowej odpowiedzi wzbudza sygnał dźwiękowy). I tego jej było trzeba. Polubiła książkę tak bardzo, że kazała mi ją czytać co wieczór, a po tygodniu przeszliśmy już wyłącznie na majtki w dzień. W nocy jeszcze był pampers, ale że zawsze był suchy, to po miesiącu też zrezygnowaliśmy.
    Jest jeszcze jedna metoda - pampers na majtki. Dziecko czuje, że ma mokro, ale mocz nie przecieknie na ubrania wierzchnie. Można spróbować. U nas jednak to się nie sprawdziło.
    Powodzenia!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O kurcze, a ja właśnie przed chwilą nazwałam jedną z kobiet bazujących na tej metodzie "nawiedzoną babą" ;) (patrz wyżej, w odpowiedzi na komentarz Tygryskowej Mamy )

      Nie wiem, może ja jakaś niedoedukowana jestem, ale do mnie filozofia pani Cherek nie przemawia. Może i sprawdziłaby się, gdybyśmy faktycznie od początku tak z Bąblem postępowali, ale wcześniej nawet do głowy nam to nie przyszło - a teraz to już musztarda po obiedzie.

      Usuń
  11. My zaczęliśmy w okolicach wiosny, na nocniku z famfarami bo Janek je uwielbiał..za każde siku dostawał ulubioną naklejke i dostał zeszyt do wklejania..potem sam krzyczal jak zrobił coś że chce naklejke, potem zapomniał całkowicie o naklejkach i tak zostało do dziś...teraz siada na nakładke...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Też jakiś pomysł :) Ale kiedy myślę sobie o tym, co Bąbel najbardziej lubi i w zamian za co byłby skłonny pójść z nami na układ - to do głowy przychodzi mi...czekolada ;) No i w takiej sytuacji...zaparcie murowane ;)

      Usuń
  12. U nas to wszystko jeszcze przed nami! Ale nocnik już kupiony, tylko czeka na swój debiut :) Ale fajne rady można wyczytać w tych komentarzach, więc przydadzą się na przyszłość :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O tak, ja też bardzo chętnie czerpię z mądrości życiowej innych rodziców (bo własnej w pewnych kwestiach nadal mi brakuje ;) ) Trzymam kciuki za Wasze przyszłe próby - i mam nadzieję, że opiszesz ich przebieg na blogu :)

      Usuń
  13. Czekałam aż syn skończy dwa lata. Mieliśmy i nakladke i nocniczek : ) obecnie siusiu na nocnik a grubsza sprawa na nakładkę. Odpieluchowanie zaczelismy pod koniec października. Myślę,że miesiąc nie ma nic do rzeczy i każda pora roku jest okej, co za różnicą sciagnac z pupy same spodnie czy same majty ;))
    U nas przebiegło gładko, dwa dni i zakumal. Z kupami było trudniej,bo wstrzymywal, ale tak po miesiącu się wyluzowal ;)

    Myślę,że nocniczek dobrze mieć też, taki zwykły bez bajerów, za to z ulubionymi postaciami z bajki,np puchatkiem czy carsami. U nas czerwony z Zygzakiem i ze Zlomkiem ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak sobie myślę, że jeśli Młody nie da się przekonać do nakładki po jeszcze paru próbach, to i nocnik kupimy - może bardziej go zainteresuje i przypadnie do gustu :) Niektórym dzieciom podobno najbardziej odpowiada w nocnikach fakt, że mogą ich zawartość na własne oczy "podziwiać", zanim zostanie ostatecznie spłukana w toalecie ;)

      Usuń
  14. My korzystaliśmy z nocnika, takiego najzwyklejszego, bez bajerów. To bardzo wygodne rozwiązanie, bo można go było zabrać pod namiot i nie trzeba było zawsze gonić przez pół campingu do toalety :)
    Kruszynka należy do dzieci lekko złośliwych, i gdy chodziła po domu bez pieluszki potrafiła stanąć na zjeżdżalni, którą miała w pokoju, posikać się na samym jej szczycie i patrzyć jak strumień spływa w dół :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hahahaha :)))) Ja już teraz jestem po prostu PEWNA, że nasz Bąbel ze swoim przekornym charakterkiem też będzie robił takie numery ;) Ale dopóki w domu - to jeszcze pół biedy. Gorzej, jeśli zechce "zabłysnąć" czymś takim w miejscu publicznym ;)

      Usuń
    2. Tego nam na szczęście Kruszynka oszczędzałą

      Usuń
  15. A jaka frajda by samemu ten "skarb" do kibelka zaniesc w asyście rodzica...:)))i spuścić wodę (już samodzielnie) : )

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O tak, dla rodzica też frajda niesamowita ;) Aż się rozmarzyłam i doczekać nie mogę tej wiekopomnej chwili ;)

      Usuń
    2. Dziewczyny no ja Was proszę :) Jaka frajda w zakładaniu maski gazowej tylko po to żeby dzieciak mógł się wypróżnić. Pół biedy jeśli się zachce przed jedzeniem hehe A zazwyczaj jeszcze trzeba patrzeć aż produkty przemiany materii spłyną razem z prądem hehe Wątpliwa przyjemność :D

      Usuń
    3. No i właśnie dlatego moje buźki w powyższym komentarzu mają jedno oko zmrużone ;) A drugim łypią na czytelnika i sprawdzają, czy wyczuł sarkazm wypowiedzi ;)

      Usuń
    4. Oczko zmrużone? Sarkazm? Teraz już wiem dlaczego spośród wielu komentarzy ten rzucił mi sie w oko :D

      Usuń
  16. U nas z tym kiepsko. Mała ma już skończone dwa latka, ale robienie na nocnik nie idzie tak jakbym sobie życzyła. Najpierw traktowała go jak kapelusz zakładając na głowę, potem zaczęła z chęcią siadać nawet bez pieluchy. Potrafi siedzieć, bawić się, czytamy książeczki, Reniferek dodatkowo domaga sie przykrycia kocykiem, ale sukcesów mamy niewiele. Małą często wstaje z nocnika i sprawdza, czy to już:).Ja jakoś się nie spinam. Wierzę, że wszystko ma swój czas i miejsce. Jak będzie gotowa to pewnie odrzuci pieluchę. Przed nami wiosna i lato. Liczę, że na jesieni pampersów już nie będziemy używać przynajmniej w dzień. Co przyniesie czas zobaczymy. Póki co w naszym żłobku przyjmują dzieci z pieluchami, choć Mała była tylko dwa razy, a od tygodnia chora siedzi w domu. Życzymy Wam dużo zdrowia i sukcesów.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja czasami żałuję, że nie zaczęłam przyzwyczajać Młodego ciut wcześniej - bo teraz bunt dwulatka coraz bardziej daje nam się we znaki i Bąbel robi wszystko zupełnie odwrotnie, niż my tego oczekujemy. Wydaje mi się, że jeszcze jakieś 2 miesiące temu byłby bardziej podatny na nasze wpływy ;)

      Życzę Reniferkowi zdrówka i szybkiej aklimatyzacji w żłobku :)

      Usuń
  17. My sadzaliśmy córcie na nocnik od kiedy nauczyła się siadać, czasem udało się coś złapać, w okolicach roku cały dzień udawało się łapać, w okolicach 14 miesięcy nie moczyła pieluchy w dzień i w nocy budziła się na siku, wołała w ciągu dnia budziła się w nocy. Niestety przeszło:( Od jakiś dwóch trzech tygodni - nie woła, albo woła po fakcie i mówi "mama sisi tu" pokazuje na pampersa. Ucieka z nocnika, ostatnio uciekła goła z nocnika i zrobiła siku na naszym łóżku. Po nocy mamy mokrego pampersa. Ale nic na siłe. Nie będę jej sadzać płaczącej na nocnik. Mama mnie pociesza, że tak to jest zdobyła umiejętność, teraz musi ją "przetrawić" i za jakiś czas po prostu zacznie sikać na nocnik. Zobaczymy. Wiadomo szkoda mi, ale co zrobić.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak się faktycznie czasami dzieje, że jakaś umiejętność to się pojawia, to znowu znika. Twoja Mama ma doświadczenie, więc na pewno wie, co mówi :) Najważniejsze, że pierwsze sukcesy macie już za sobą - może dzięki temu będzie łatwiej i bardziej "z górki" :)

      Usuń
  18. U nas poszło sprawnie, ponieważ lato sprzyjało chodzeniu bez pieluchy. Ważne by dziecko samo chciało, nic na siłę

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dlatego na razie nie naciskamy i nie popędzamy. Mamy cichą nadzieję, że Bąbel w końcu sam zacznie przejawiać entuzjazm w tym temacie :)

      Usuń
  19. Mój synek ma ponad trzy lata, i może to dziwne, ale uczyłam go sikać do słoiczka. Słoiczek towarzyszył na wszędzie bo jest bardzo poręczny. Zmieści się do torebki :) więc nawet na zakupach problemu nie było. Teraz sika już wszędzie czyli do toalety, nocnika, na trawkę itp. Jedynie z kupką jest problem z racji zaparć nawykowych.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A to ciekawe :) Jak widać każdy sposób dobry, jeśli przynosi zamierzone efekty :)

      Usuń
  20. U Starszej poszło szybko. Dwa lata i 2 mce, ale wcześniej kilka miesięcy sadzaliśmy ją mniej więcej w porach "robienia" i gdy w końcu zjedliśmy pieluchę, siadała na nocnik i robiła. Ale nocnik był zawsze gotów obok :P dostała taki z melodyjką. Ale wołała. Na zasadzie sii i myk na nocnik. Ale potem wyszły problemy zdrowotne (okazało się, że ma niedorozwój pęcherza) i mimo że ma 6 lat to korzysta z nocniczka. Inaczej nie dobiegnie do ubikacji bo ma takie parcie ze to ułamki sekund.. teraz nocnik już nie gra ;) natomiast brat.. tragedia. Zero sygnału ze coś robi. Zero sygnału ze zrobił. Bardzo często niespodzianka jest podczas posiłku :/ ale zdarza i w biegu. Zero reakcji. Raz Podopiecznego zostawiłam, z tą kupą tam na parę godzin (2). U nic!!! Nie przeszkadzało mu to. Bawił się normalnie, biegał itp. Jednak sadzam Go na wc w porze robienia... po bije sobie brawo itp. Jednak jak zapytasz gdzie robimy kupkę, pokaże łazienkę. Mamy miękką nakładkę na wc (chyba z castoramy). Ciekawa jestem jak będzie bez pieluchy, bo jak zdejmuje przy b sadzaniu na wc to siusia... bo chłód czuje...:) będzie ciekawie!

    OdpowiedzUsuń
  21. No cóż.. chyba Ci nie doradzę ;( .. póki co będę czekała na Twój złoty środek, który kiedyś ja zastosuję ;)

    OdpowiedzUsuń
  22. My sadzamy odkąd mały miał pół roku i umiał siedzieć. Łapałam jak widziałam, że "coś" idzie. Udawało się nawet ze 100% skutecznością w ciągu dnia. Ale ostatnio, Mały ma 14 miesięcy, nie ma sygnałów, nie robi min, nie stęka, po prostu nagle kupa jest. Tak że nie wiem kiedy go sadzać ;) Poczekamy jeszcze trochę, mamy czas, ale przynajmniej się nocnika nie boi ;)

    OdpowiedzUsuń
  23. Super artykuł. Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń

Wszelkie opinie, sugestie, nieskrępowana wymiana zdań, a nawet konstruktywna krytyka - mile widziane :)